ทำไมคนเราจึงต้องสร้างทุกข์ให้กับตัวเอง

ทำไมคนเราจึงสร้างทุกข์ให้กับตัวเอง พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า เพราะคนเราเกิดมาจากความไม่รู้หรืออวิชชา แล้วเอาความไม่รู้หรืออวิชชาไปใช้ในการดำเนินชีวิต คือ คิดผิด พูดผิด ทำผิด ผลออกมาก็คือทุกข์ คนเราทำอย่างนี้มานับภพนับชาติไม่ถ้วน ไม่สามารถจะแก้ไขตัวเองให้คิดถูก พูดถูก ทำถูกได้ง่าย ๆ

ฉะนั้นทุกข์ที่คนเราสร้างขึ้นให้กับตัวเองนั้นนับไม่ได้ เราจะเห็นว่าแต่ละวันคนเราหยุดสร้างทุกข์ให้กับตัวเองไม่ได้เลย บางครั้งเหมือนจะได้ แต่เป็นการแก้ปัญหาให้กับตัวเอง จากที่ผิดอีกทาง ไปสู่ที่ผิดอีกทาง เพราะเอาความไม่รู้จริงไปแก้ไขปัญหา เอาความพอใจ ไม่พอใจของตนเองไปแก้ไข จึงทำให้คนเราแก้ไขทุกข์ที่ตัวเองสร้างขึ้นไม่ได้สักที ทุกข์ที่คนเราสร้างขึ้นจึงทับถมทุกข์ที่ธรรมชาติสร้าง ทำให้คนเรามองไม่เห็น เมื่อมองไม่เห็นก็แก้ไขไม่ได้ ทุกข์ที่เราสร้างขึ้นก็เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้เกิดทุกข์ที่ธรรมชาติสร้างตามมาเป็นวัฎจักร คนเราจึงเวียนว่ายตายเกิดนับภพนับชาติไม่ถ้วน หาที่สิ้นสุดไม่ได้ ฉะนั้นพระพุทธเจ้าจึงตรัสไว้ว่า ถ้าดับทุกข์ไม่ได้ ก็ไปหาสุขถาวรไม่ได้ ถ้าคนเราตามสิ่งที่มากระทบสัมผัสไม่ทัน ก็จะสร้างทุกข์ให้กับตนเองไปตลอดชีวิต เป็นทุกข์ที่คนเราสร้างขึ้นเอง ไปทับถมทุกข์ที่ธรรมชาติสร้างขึ้น แล้วเอาทุกข์ที่ตัวเองสร้างขึ้นไปทำซ้ำ จนกลายเป็นความเคยชิน หรือสันดาน หรือพฤติกรรมของการสร้างทุกข์ ในที่สุดพฤติกรรมนี้ก็จะควบคุมวิถีชีวิตของคนเราทั้งหมด จึงทำให้คนเรามองไม่เห็นช่องทางที่จะหนีทุกข์ไปหาสุขได้ เพราะพฤติกรรมของความไม่รู้ได้ปิดบังช่องทางไว้หมด ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ก็รับรู้ตามข้อมูลของความไม่รู้ที่เป็นพฤติกรรม สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุดในชีวิตของเรา มันจับเราขังอยู่ในกรอบของการเวียนว่ายตายเกิดมานับภพนับชาติไม่ถ้วน นี่คือทุกข์ที่คนเราสร้างขึ้นมาให้กับตัวเอง ทุกข์นี้เป็นทุกข์ที่เราจะต้องแก้ไข รวมกับทุกข์ที่ธรรมชาติสร้างขึ้น เพื่อจะเดินไปหาสุขที่เราต้องการ

สุขที่คนเราจะไปถึง

มนุษย์ทุกคนต้องการหนีทุกข์ไปหาสุข

ทุกข์ของคนเราเกิดที่ไหน ให้ดับที่นั่น