จะเห็นได้ว่าความไม่รู้ จับกุมคุมขังตัวของเราไว้หมด ถ้าคนเราไม่ได้มีโอกาสเรียนรู้พระธรรมคำสอนของศาสดาเอกของโลก คือ พระพุทธเจ้า ที่พระองค์ตรัสรู้ไว้ ที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น คนเราก็จะไม่มีโอกาสเรียนรู้ความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ในตัวของเราได้ และไม่สามารถที่จะแก้ไขตัวเองได้ตลอดไป เห็นไหมว่า พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า ท่านได้บอกทางที่เป็นแสงสว่างของชีวิตไว้ให้ เพื่อนำตัวของเราออกจากความมืดบอดของชีวิตได้ แต่น่าเสียใจ คนเราในปัจจุบันไม่สนใจ หรือไม่ยอมมาศึกษาเรียนรู้ในทางนี้เลย ก็เพราะความไม่รู้ ซึ่งเป็นความชำนาญของความไม่รู้ ขัดขวางไม่ให้พวกเราเรียนรู้ แต่ก็ไม่มีผู้ใดรู้ได้ว่า ความไม่รู้ของตัวเราขัดขวาง มิให้เราเรียนรู้เพื่อนำตัวของเราไปพบสุขถาวร หลอกล่อให้หลงอยู่ในความสุขชั่วคราวไปตลอดชีวิต ในที่สุด แต่ละคนก็ไม่ได้อะไรจากการดำเนินชีวิตมาตลอดชีวิต วันหนึ่งเราจะคิดได้ว่า เราหลงสิ่งที่ไม่มีตัวตนเป็นของตนเอง แล้วจะรู้สึกเสียใจ เพราะเราจะไม่ได้อะไรที่เป็นประโยชน์แก่ชีวิตของเรา แต่ก็สายไปเสียแล้ว เพราะไม่มีเวลาเหลือพอ ที่จะกลับลำตัวเองไปอีกด้านหนึ่งที่ชีวิตต้องการจริง ๆ