คนเราทุกคนเป็นธรรมชาติ

คนเราทุกคนเป็นธรรมชาติ ธรรมชาติจะต้องมีเหตุปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราว แล้วแตกสลาย ไม่มีตัวตนเป็นของตนเอง ทุกสิ่งทุกอย่างในตัวของเราและโลกที่เราไปเกี่ยวข้อง ล้วนแต่เป็นธรรมชาติ ความคิดและความรู้อย่างนี้ต้องเป็นพื้นฐานของชีวิต สิ่งที่กล่าวมานี้ไม่ใช่เกิดขึ้นมาลอย ๆ ต้องฝึกฝนให้มีขึ้นเท่านั้น จึงจะมีความคิดความรู้อย่างนี้ได้ ฉะนั้นการฝึกฝนตนเองตามหลักธรรมที่พระพุทธเจ้าสอนไว้ จึงมีความจำเป็นอย่างยิ่งในชีวิตของคนเรา ถ้าต้องการหลุดพ้นไปจากการเวียนว่ายตายเกิดหาที่สิ้นสุดไม่ได้

ถ้าคนไหนไม่พัฒนาตนเองตามหลักธรรมของพระพุทธเจ้า ชีวิตของคนเราก็ตกอยู่ในร่องเดิม คือการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ไม่มีที่สิ้นสุด แต่ไม่มีผู้ใดรู้ได้ง่าย ๆ ว่าทุกคนต้องการหนีไปจากการเกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยความประมาทเราจึงเอาเหตุปัจจัยของการเวียนว่ายตายเกิดไปทำซ้ำตลอดเวลา จนเป็นความเคยชินของชีวิต จนแต่ละคน แต่ละวัน ลืมความต้องการของเราไปว่า เราไม่ต้องการเวียนว่ายตายเกิดอีก เพราะมันคือทุกข์ที่เราไม่ต้องการ การที่คนเราจะทำตามความต้องการจริง ๆ ของชีวิต ไม่ใช่ของง่าย เราพยายามจะทำมานับภพนับชาติไม่ถ้วน แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะความไม่รู้ หรือความพอใจ ไม่พอใจ หรืออวิชชา ที่เราเอาไปทำซ้ำแล้วเอาเก็บไว้ที่ใจ เป็นข้อมูลขัดขวางมิให้เราคิดเป็นอย่างอื่นได้ น่ากลัวมาก ความไม่รู้ที่เก็บไว้มีพลังมหาศาล ที่ควบคุมชีวิตของเรามาตลอด เป็นที่น่าคิดอย่างยิ่งว่า ทำไมคนเราไม่รู้ด้วยตนเองได้ ถ้าไม่มีพระพุทธเจ้ามาบอกให้ คนเราจะไม่มีโอกาสรู้ได้เลย ที่คนเรารู้เองไม่ได้ ว่าเราต้องเวียนว่ายตายเกิดมาตลอด เพราะความไม่รู้มันเป็นมโนกรรม วจีกรรม และกายกรรมไปแล้ว พร้อมกับสร้างพฤติกรรม หรือผลของการกระทำเก็บไว้ในใจ ในเมื่อผลการกระทำมันเป็นความเคยชินที่ทำซ้ำทุกวัน มันจึงเป็นพฤติกรรมที่มีความเร็วกว่าความคิดของเรา เราจะเห็นว่า ชีวิตของคนเราทำตามเคยชินที่ลงร่องหรือพฤติกรรม ก่อนความคิดของเราทุกครั้ง ไม่ว่าทางมโนกรรม วจีกรรม กายกรรม แต่ละวันคนเราคิดก่อนไม่ได้ จะคิดตามการกระทำทุกครั้ง คนเราจึงดำเนินชีวิตด้วยความประมาทมาตลอดชีวิต จึงทำให้คนเราดำเนินชีวิตตามความเป็นจริงที่คนเราต้องการไม่ได้ ทำได้ ต้องคิดก่อน ความเคยชินในความไม่รู้ ไม่เปิดโอกาสให้เราคิดได้เลย เห็นแล้วสงสารคนเราเหลือเกิน มีอุปกรณ์ที่จะฝึกฝนตนเองให้พบสุขถาวรได้ตลอดเวลา แต่แล้วก็ทำไม่ได้ ใช้อุปกรณ์นั้นไม่ได้ จะเห็นว่าตัวคนเรามีตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นเครื่องมือในการฝึกฝนตนเองทุกคน พร้อมกับธรรมชาติให้เวลาแต่ละคนเท่ากัน ๒๔ ชั่วโมงเหมือนกันทุกคน แต่คนเราไม่มีโอกาสที่จะใช้มันได้ เพราะความไม่รู้ควบคุมเครื่องมือทั้ง ๖ อย่างนี้ไว้เด็ดขาด

ความไม่รู้จับกุมคุมขังตัวของเราไว้หมด

คำว่าข้อมูลควบคุมตนเอง

ความจริงนั้นมี ๒ อย่าง