การใส่ข้อมูลของพระธรรมคำสอน

ในส่วนที่เป็นกรรมดีหรือบุญกุศลนั้น จะต้องเกิดจากการใส่ข้อมูลของพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้าที่ตรัสรู้ คือกฎธรรมชาติ ๒ กฎ สรุปว่าไม่เที่ยงเกิดดับ ใส่ผ่านทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ โดยเอาไม่เที่ยงเกิดดับนี้ เป็นผัสสาหารให้กับใจของเราแทนความพอใจ ไม่พอใจ คนเราก็จะเปลี่ยนชีวิตของตนเองจากการทำผิด เป็นการทำถูกได้ แต่ในชีวิตของคนเราในขณะนี้ พฤติกรรมของเรา ไม่เปิดโอกาสให้เรามีโอกาสเรียนรู้พระธรรมคำสอนของศาสดาเอกของโลกเลย เพราะความไม่รู้ควบคุมชีวิตของเราเด็ดขาด มายาวนานนับภพนับชาติไม่ถ้วน ความชำนาญจะศึกษาเรียนรู้ในสิ่งที่ถูกต้องไม่มี มีแต่ความชำนาญในสิ่งที่ถูกใจเท่านั้น ชีวิตของคนเราจึงยากเย็นแสนเข็ญ ที่จะเรียนรู้สิ่งที่ถูกต้องที่ดับทุกข์ได้ให้กับตนเอง ถ้าจะเรียนก็ต้องใช้ความมุ่งมั่นเพียรพยายามอย่างยิ่งยวด จึงจะทำได้ เหมือนคนเราถนัดในการเขียนหนังสือมือขวามาตลอด จู่ ๆ จะให้เขียนหนังสือมือซ้ายทันทีนั้นทำไม่ได้ แต่ถ้าใช้ความมุ่งมั่นเพียรพยายามก็ทำได้เช่นกัน

เราดำเนินชีวิตด้วยกรรมหรือพฤติกรรม

คนเราทุกคนเป็นธรรมชาติ

ความไม่รู้จับกุมคุมขังตัวของเราไว้หมด