ทุกข์ของคนเรา

มนุษย์ทุกคนต้องการหนีทุกข์ไปหาสุขถาวร แต่ก็ไม่มีปัญญาที่จะรู้ได้ว่าอันไหนเป็นสุข เป็นทุกข์จริง ๆ ได้ ต่อไปนี้จะต้องมาศึกษาเรียนรู้เรื่องทุกข์ที่เราจะต้องหนี และสุขที่เราจะไปถึง เป็นอย่างไร...

ทุกข์ของคนเรามี ๒ อย่าง ดังนี้

๑. ทุกข์ธรรมชาติสร้างขึ้น

๒. ทุกข์ที่คนเราสร้างขึ้นมาเอง

ทุกข์อันที่ ๑ ทุกข์ที่ธรรมชาติสร้าง พระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า โลกและชีวิตเป็นธรรมชาติทั้งหมด ธรรมชาติมีลักษณะเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แล้วดับไป เกิดจากเหตุปัจจัยมาประชุมกันชั่วคราว แล้วแตกสลาย ฉะนั้นทุกข์ที่ธรรมชาติสร้างก็คือ ทุกข์เกิด แก่ เจ็บ ตาย เพราะมนุษย์ต้องเกิดมา เกิดมาแล้วก็แก่ แก่แล้วก็เจ็บ เจ็บแล้วก็ตาย แตกสลายไป แต่สภาวะจิตของคนเรา เกิดมาแล้วไม่อยากตาย ทำให้เป็นทุกข์เกิดขึ้นในใจคน แต่ธรรมชาติทุกชนิดเกิดขึ้น ตั้งอยู่ แตกสลายไปเป็นธรรมดา ไม่มีอะไรมาขัดขวางได้ คนเราทุกคนที่เกิดมา จิตใต้สำนึกของคนเราต้องการหนีทุกข์ไปหาสุขถาวร หรือไม่ต้องตาย แต่คนเราเกิดมาด้วยอวิชชา ไม่มีปัญญารู้จริงเรื่องโลกและชีวิต จึงไปหลงพอใจ ไม่พอใจสิ่งที่มากระทบสัมผัส ธรรมชาติทุกชนิดไม่มีตัวตนเป็นของตนเอง ทำให้คนเราผิดหวังไปตลอดชีวิต เพราะไปหลงยึดมั่นถือมั่นในสิ่งที่ไม่มีตัวตน

ทุกข์อันที่ ๒ คือทุกข์ที่คนเราสร้างขึ้นมาเอง เช่น ทุกข์เพราะหนี้สิน ทุกข์เพราะลูก เพราะผัว เพราะเมีย และลูกหลาน มนุษย์มีทั้งกายและใจ ๒ อันนี้ ทำงานร่วมกันตลอดเวลา โดยมีข้อมูลสัญญาความจำ ที่เกิดจากการกระทบสัมผัส ระหว่างตัวคน กับโลกภายนอก ใจเป็นธาตุรู้ จะเก็บทุกสิ่งทุกอย่างที่มากระทบสัมผัสอินทรีย์ ๖ เอาไว้เป็นข้อมูลสัญญาความจำ จากนั้นข้อมูลสัญญาความจำอันนั้นก็จะสั่งใจให้ทำตามข้อมูล จึงเกิดการกระทำทางมโนกรรม วจีกรรม และกายกรรม ผลการกระทำที่เกิดขึ้น ก็จะเป็นความทุกข์ทั้งหมด เกิดขึ้นกับตัวคนเรา เพราะคนเราเกิดมาด้วยอวิชชา หรือ โลภ โกรธ หลง หรือความพอใจ ไม่พอใจ เหตุปัจจัยที่ทำให้คนเราเกิดมา เป็นเหตุปัจจัยให้คนเราสร้างทุกข์ทั้งหมด เพราะการกระทำของคนเราในทางมโนกรรม วจีกรรม กายกรรม เป็นการกระทำบนฐานของความไม่รู้ หรืออวิชชา หรือความพอใจ ไม่พอใจ ฉะนั้นการดำเนินชีวิตของคนเรา เป็นการดำเนินชีวิตตามความไม่รู้ ไม่ว่าทำอะไรผลของมันก็จะออกมาเป็นทุกข์ทั้งนั้น เราจะเห็นว่าทุกข์ของคนเรานี้แน่นหนามากหลายจนนับไม่ได้ ที่คนเราสร้างขึ้นมาเองโดยความไม่รู้ คนเราทุกคนต้องดำเนินชีวิต การดำเนินชีวิตของคนเราก็จะดำเนินตามข้อมูลที่เก็บไว้เป็นสัญญาความจำ ดูให้ดี ๆ แล้ว เราจะเห็นว่า ข้อมูลที่สั่งให้ชีวิตของคนเราเคลื่อนไหวทางมโนกรรม วจีกรรม กายกรรม เป็นข้อมูลสร้างทุกข์ทั้งหมด คนเราจึงสร้างทุกข์ให้กับตัวเองทุกลมหายใจ เพราะความเคลื่อนไหวจะทำให้เกิดกรรม แล้วจึงมีผลการกระทำตามมา เรียกว่าวิบาก ส่วนมากเป็นอกุศลวิบาก กุศลมีบ้างแต่น้อยมาก ชีวิตของคนเรานั้นเป็นชีวิตที่สร้างทุกข์ให้กับตนเองตลอดเวลา ทุกข์ที่สร้างขึ้นมาท่วมท้นตัวของเรา ทำให้คนเราไม่มีโอกาสจะคิดถึงความตั้งใจของตนเองที่ว่า เกิดมาชาตินี้ต้องการมาฝึกฝนตนเองให้หมดทุกข์ หรือไม่เกิดต่อไปอีก

ทำไมคนเราจึงต้องสร้างทุกข์ให้กับตัวเอง

สุขที่คนเราจะไปถึง

มนุษย์ทุกคนต้องการหนีทุกข์ไปหาสุข